برای هم دعا کنیم

در مناجات های ماه مبارک رمضان میخوانیم:« و ان نتعاهد جیراننا بالافضال و العطیه». باید همسایگانمان را به بخشش و عطا بنوازیم. باید به آنها رسیدگی کنیم آنهم با فضل وبخشش. اگر همسایه میگوید التماس دعا، باید بگویی چشم و دعایش کنی. اگر یک وقت غذایی،نظری ای داری باید به او هم عطا کنی. از طرف دیگر می خوانیم:«و ان نراجع من هاجرنا/ سراغ کسانی برویم که از ما گسیخته و دور شدند». البته غیر از دشمنان ائمه (ع). مثلا طرف مسجدی بوده، حالا به خاطر مریضی نمیتواند دیگر بیاید مسجد. شما بروید دیدنش. اصلا مگر ما چقدر زنده ایم اینها یعنی کلاس زندگی. یعنی اینکه برای هم دعا کنیم. دوران دفاع مقدس، بجه رزمنده ها دور سفره که مینشستند هر کدام یک دعا میکردند شوخی و جدی دعا ها را با معنی حفظ میکردند و تکراری دعا نمیکردند. اگر تکراری میشد جریمه میشدند. این سنت قشنگی بود. چطور این مسیحیان قبل از خوردن غذا دعا میکنند ولی ما به همین اندازه هم انجام نمیدهیم! در صورتی ما میتوانیم مدام برای یکدیگر دعا کنیم و مطمئن باشیم که اثر گذار است.