روشنگری در جامعه خود بک عبادت وتکلیف الهی است. روشنگری نباید شخصی و جناحی باشد. باید برای دین ورضای الهی باشد. یک مداح باید خودش اهل بصیرت و معرفت باشد.در تعقیبات نماز صبح می خوانیم:«و لم یترکنی عمیان القلب/خدایا! عنایتی کن تا قلبم کور نشود».سیاست هم اگر در عمل باشد سیاست حقیقی است ولی اگر زبانی و ظاهری باشد سیاسی بازی میشود. سیاست یعنی درایت. بعضی ها سیاست را مکرر تعریف میکنندو روی آن را پوشش میدهند.سیاست حق برای اهل بیت (ع) است.آنها«وساسه العباده» هستند.سیاست واقعی بعنی اینکه قهرمان ملی ما که یک گام مانده مدال طلا را برای خودش وکشورش تصاحب کند و برای مات افتخار بیافریند ولی با اقتدار، افتخاری بالاتر را به دست می آورد.آن مبارزه نکردن با حریف غاصب صهیونیستی است.سالهاست وقتی ما این مطالب را میگفتیم بعضی از جوانان حساس بوند و میگفتند نگو! خال آنکه امام باقر(ع)در زیارت عاشورا میفرماید:«هذا یوم فرحت  به آل زیاد و آل مروان بفتلهم الحسین». این مهم است که حضرت تنها یک گوشه هایی از حادثه کبلا را بیان نمیکند.زمینه ها،گروه ها و فتنه ها را هم مطرح میکند.این مقاتلی را که داریم بیشتر نوشته خبرنگار دشمن است. یعنی صرفا آن واقعه را بیان کرده،همین اینجاست که ما با بعضی مداحان دعوا داریم.می گوییم مداح نباید خبرنگاری روضه بخواند. من به عنوان مداح می خواهم واقعه ای را بیان کنم.این را باید بدانم که خودم را در آن روز قرار بدهم. هر وقت روضه میخوانم ،باید در آن روز باشم.باید بدانم که کل یوم عاشورا. اگر خود را در آن روز نبینیم سطحی میخوانیم. محتوا را نمیفهمیم. هیچ کسی نیامده داستان مسلم بن عقیل را که روز اول محرم روضه اش را میخوانیم درست تبیین کند سه دسته در شهادت مسلم و خونش شریک بودند. یک گروه که با او میجنگید، یک گروه کمک دهنده بودند و گروه دیگر تماشاچی. واقعا چطور میشود اینقدر غربت برای ابا عبد ا... (ع) واقع شود. هم برای او وهم برای نایبش مسلم بن عقیل. الآن ما نایب امام زمان (عج) داریم. آن هم نایب عام، نه خاص. چقدر مواظب و گو ش به فرمان او هستیم. بی بصیرتی این حوادث را پیش می آورد اما اگر زمانی ما این موضوع و اهمیت دفاع از ولایت را در شعرمان بیاوربم همه میگویند این یعنی چه، وارد سیاست شدند؟! در حالی که ما از اهل بیت (ع) مدال داریم. لذا امام هادی(ع) در زیارت جامعه کبیره میفرماید:«و ساسه العباد و ارکان البلاد»